Horto cum citrum putarem, papilo advenit volans. Ageham Atram esse putavit. Eam paulisper circa me pervolantem videbam, manibus meis substatis, nam tunc aliquantulum fessus eram.
Interrogasne quare me istum papilionem feminine vocarem? Quia, postea iste papilio meo praesente parvum ovum, rotundum flavumque, peperit! Mater papilionis est! Quae in brachio meo sedit.
Nisi eam feminam esse novi, marem salem petivisse opinabar, quod masculus papilio semper sudorem hominis cupit ad salem et alia necesse mineralia potiendum. Sed illam matrem esse iam inveni, sentibam sicut mihi dixit, “ovum meum cura!”
Si aglicora essem, ovum pestis continuo obtererem. Tamen non sum, ergo me ovum eius observaturum esse decerno.
