Heri in valetudinario patruum languidissimum vidi. Qui me recognovit quamquam vehementer debilis erat mihi dixit “gratias.” Manus meas in eius ponens lacrimas tenere non poteram. Medicus dixit se omnia ad eum servandum egisse sed eum mox diem eius obiturum. Etiam nunc sicut heri memini qui eum mecum puero lusisse. Vae, patruo benigno! Vae mihi inerti!
