O Elaeagnus!
quae vere floribus apes amabiles seducit,
quae suis fructibus rubris me cottidie delectat,
quae aestate umbra sua me a sole adurente servit,
quae hieme tandem suis ramis cadentibus mihi ignem dat,
Si quem arborem plantare vis, amice mi,
planta eam, planta eaeagnum,
quae multa meritior quam sal suus.
O elaeagnus!
Quid? Sonicene cantabam? Oi, mihi ignosce!
Em, et hodie mihi fructus rubri colligendi! Vale!
