Ego: Hodie iterum frigidum et domo egredi nolo. Cras Tokium ire debeo sed praedicitur diem frigidiorem et possibilem nix quidem. Quare tempestas semper mihi molesta quandocumque aliquo eam?
Soror: Nam egressus tuum tam rarus caelum turbetur.
Ego: Quid? Quam ridiculum!
Soror: Aliter, homo imberfer es.
Ego: Ridiculius quidem.
Soror: Saltem ego quoque longe repperissem te pluviam ferre cum egrediare. Cras mihi est opera severa, qua imber modo molestia. O, frater, qui cras? Tu mihi molestia est!
Ego: Opera me vocat. Mihi ignosce.
Soror: Musaeum Tokii mihi eme.
Ego: Licet. Sed estne ita saporum?
Soror: Tu non Precaris?
Ego: Emam.
Soror: Licet.
